Je m’agite et je cours - Sonates van Chopin, Bosmans & Strohl

Romantiek, rebellie en Rita:
Een middagconcert vol sonates van Chopin, Bosmans en Strohl, gespeeld door celliste Anna Litvinenko en pianist Danilo Mascetti.

Over de musici
Celliste Anna Litvinenko en pianist Danilo Mascetti vormen een energiek duo dat bekendstaat om hun spontaniteit, virtuositeit en verfijnde expressie. Hun samenspel wordt gekenmerkt door een bijzondere balans tussen intellectuele nieuwsgierigheid en artistieke verbeeldingskracht, waardoor elk optreden zowel uniek als intiem aanvoelt.

Met een gedeelde passie voor zowel vroeg als modern repertoire combineren Anna en Danilo regelmatig werken van componisten als Auerbach en Jolivet met die van Beethoven of Mendelssohn. Zo ontstaat er een boeiende muzikale dialoog tussen eeuwen. Hun interpretaties zijn geworteld in de uitvoeringspraktijk van de 18e en 19e eeuw, wat hun spel een bijzondere historische diepgang en emotionele gelaagdheid geeft.

Over het programma
Op zondag 9 november nemen Anna en Danilo het publiek mee op ontdekkingstocht door drie expressieve werken voor cello en piano — elk met een eigen blik op de romantiek en de vroeg-moderne tijd.

Frédéric Chopins Sonate voor cello en piano (1846–47) is een van zijn weinige kamermuziekwerken en tevens een van zijn laatste grote composities. In samenwerking met zijn vriend, cellist Auguste Franchomme, schreef Chopin een stuk dat zowel lyrische intimiteit als compositorische durf laat horen.

Henriëtte Bosmans’ Sonate voor cello en piano (1919), geschreven op haar 24e, getuigt van een opvallend melodisch talent en emotionele directheid. Haar sterke band met de cello — haar vader was een gerenommeerd cellist die overleed kort na haar geboorte — werd later nog verdiept door haar samenwerking met cellisten Frieda Belinfante en Marix Loevensohn. Bosmans’ sonate vormt een brug tussen de laat-romantische intensiteit en een moderne klankwereld.

Als verbindend element klinkt Rita Strohls Lento Tristamente uit de Sonate Dramatique “Titus et Bérénice” (1892) — een zeldzaam voorbeeld van programmatische muziek voor cello en piano. Geïnspireerd door Racines tragedie Bérénice (1670), verbeeldt deze muziek de wanhoop van Bérénice wanneer Titus zijn liefde opgeeft uit plichtsbesef:

“Je m’agite, je cours, languissante, abattue,
La force m’abandonne, et le repos me tue.” — Racine

Dit programma verkent de wereld van passie, rebellie en reflectie — waar de lyriek van de romantiek samenkomt met de expressieve vrijheid van de vroege twintigste eeuw.

Anna Litvinenko, cello
Danilo Mascetti, piano